Наха кхокхарч кхоабаш б1арга а дайна, ер моцал сенна юъ аз, аьнна, кхокхарчашта юкъе яха лаьрх1ад цхьан къайго. Кхокхий бедаргаш лохьа а яь, лотараца уж шийна 1от1а а лотаяь, кхокхарчашта юкъе яьннай къайг. Царца цхьана яьжаш лелаш, сигала г1олла д1айода цхьа къайг шийна б1аргаейча, ер кхокхах йирза къайг “варкъ” аьнна, 1аьхай. Циггач кхокхарчий дас гарзаш йийтта, эккхаяьй из къайг, кхы хьаюхейоаг1ардгйоацаш.
Бедаргаш д1аяха елча, къайго лелочох х1ама хиннадац – лотор ч1оаг1а хиннад. Ший къайгашта юкъе яхай ер. Цар а эккхаяьй, кхокха тхона юкъе товргбац, аьнна.
Иштта йисай къайг, дехьа а сехьа а йоацаш.
Увидела ворона, что люди кормят голубей. Решивши, зачем мне жить впроголодь, ворона насобирала голубиных перьев, облепила ими себя и пошла в голубиную стаю. Пасется она среди них, у вдруг увидела пролетающую в небе ворону. Забывшись, ворона закаркала. Хозяин голубей, узнав воронью хитрость, камнями отогнал ворону и более не подпускал ее к голубям.
Ворона решила отодрать с себя голубиные перья, но клей оказался крепким и перья никак не отдирались. Пошла ворона к своим воронам. А они тоже, сказавши, что голубю нечего делать среди ворон, прогнали ее.
Так в одиночестве и осталась неприкаянная ворона.